Paul Robeson.

Ólst upp með gömlu gufunni. Þar voru raddir sumra söngvara svona aukakrydd með móðurmjólkinni. Urðu vinir enda misstu gömlu þulir Ríkisútvarpsins sig ekkert í yfirmáta fjölbreytni og algjöru tónlistar-algleymi líkt og í dag. Mikið leikið Harka liðið frá Færeyjum, Snoddas frá Noregi, Jimmy Reeves ("I love you because".t.d.), Guðmundur Jónsson ("Hraustir menn") og Þorvaldur á sjó.
Einni djúpri og dökkri amerískri bassarödd mundi ég líka eftir. En vissi aldrei hvað söngvarinn hét. Þar til í kvöldverkunum að ég heyrði útvarpsþátt snillingsins Jónatans Garðarssonar á Rás 1. Þá hljómaði aftur þessi einstaka rödd. Lög eins og "Old Man River", "Summertime","Go down Moses" og ótal fleiri. Og röddin fékk nafn.
Hann hét Paul Robeson. En ég var sjálfur alls fáfróður um það.
Ekki nóg með það, þetta var stórmerkilegur kall. Blökkumaður sonur þræls frá Afríku. Risi að vexti. Hæfileikabúnt í íþróttum. Söngvari, leikari og baráttumaður fyrir réttindum svartra og ýmissa minnihlutahópa. Lögfræðingur og tungumálaséní.
http://www.youtube.com/watch?v=eh9WayN7R-s
Call me old fashion. Mér er sama. 

Gaman þegar uppáhaldsraddir fá nafn. 

Afl valdasjúkra.

Það er kunnugt úr sögunni hversu miklu valdasjúkir menn í forsvari stærri ríkja geta náð fram.

Ekkert sérstakt var i spilunum gagnvart Úkraínu frekar en öðrum ríkjum fyrir daga Pútin. 

Stórt ríki, efnahagsbati, valdagírugur einstaklingur, í viðbót pólitískur klækjarefur með sýndar lýðræði. Og lengstum fyrr á öldum, ekkert lýðræði.   Allt þetta er eitraður kokteill.

Ég er fæddur og alinn upp í köldu stríði.    Það var ánægjulegt að upplifa þíðu og vor í samskiptum þessara þjóða álfunnar.  Sjálfur man ég nákvæmlega mína staðsetningu er ég sá forsíðu síðdegisblaðs með mynd af Þjóðverjum að mylja Múrinn með berum höndum. Gleymist aldrei. 

Svo kemst einn maður til valda.  Þarf ekki nema einn.   Og allt er breytt.

Hollt til upprifjunar að ekki þurfti nema einn ; Stalin, Hitler, Mussolini.............. 

 

 

 

Vesturlönd fordæma Rússa

Vonandi upplýstir túristar.

Heyrði frá ferðaþjónustuaðila með gistingu hér í nágrenninu í gær lýsingu og varð hugsi.   Sem og sá sem sér um gistinguna. Kvaðst hafa verið nokkuð hissa.

Úti var kafaldssnjór og úrkoma.

Til hans komu Frakkar ( nú í fyrstu viku mars).  Fararstjórinn og bílstjórinn var einnig franskur.  Bíllinn, lítill rútukálfur var einungis afturdrifinn.  

En það sem meira var og verra kannski.     Bílstjórinn hafði aldrei keyrt í snjó ! 

 

Vona allra vegna að  erlendir ferðamenn og  tengdir aðilar séu upplýstir um einstakar íslenskar aðstæður. Og að á öllu sé von.   Alltaf.

Már seðlabankastjóri fær hlýjar móttökur.

Helgi tók vel á móti Seðlabankastjóranum í Kastljósinu.     Hann fékk að tala í löngu máli, lengstum um sama hlutinn  og engar erfiðar spurningar.

Ekki sama hver er andspænis í viðtali.

Hér  er saman súrrað okurvaxtasamfélag  alveg burtséð hvort sé slaki og uppgangur (líkt og nú)  eða krappasta kreppa.   Veldur enn kyrkingar taki hjá atvinnulífinu, þrátt fyrir nánast ótrúlegan bata og hagvöxt.

Ekki ein einasta spurning um slík (hátt vaxtastig)  sem enn brennur á almenningi og atvinnulífinu.

Helgi Seljan hefði nú bara átt að fá sér kaffi og kannski sígó í bakherbergi á meðan.

Hver bjó til íslensku útgáfuna?

Mig grunar einhvern af spunameisturum Samfylkingarinnar.

Sem er sú (íslenska fjöðrin í hænsnakofanum)  að verði aðlögunarferli núna hætt,  gæti það ekki hafist aftur fyrr en að nokkrum áratugum liðnum .

Auðvitað er enginn hissa á þessari ákvörðun í nágrannalöndum.   Merkel  sýndi  einbeittan skilning á þessu til að mynda.    

Allt hitt er  til heimabrúks hjá svekktu fólki sem meðtekur ekki enn úrslit síðustu kosninga.  

Sátting gæti falist í drengskaparsamningi  allra aðila  að ekki verði hafið aðlögunarferli að nýju, nema að lokinni skoðanakönnun.   Það er hvort eð er ekki í gangi.      Hann heitir Össur Skarphéðinsson sem setti  málið í salt.  

Skaðar ekki mögulega umsókn síðar

Fréttamat RÚV versnar enn.

Fyrsta frétt í seinnifréttatíma RÚV  var skringileg í meira lagi.   Hver var fréttin við saltilla þingkonu Samfylkingarinnar Katrínu Júlíusdóttur að verða sér til skammar með kjaftbrúki og skömmum ?

Hafi einhver haldið virðingu fyrir Alþingi rísa aftur á ný varð gríðar stór hópur fyrir vonbrigðum   Og lægðin þar innandyra náði nýjum lægðum.

Greinilega er samt hópur þarna innandyra sem þrífst á að haga sér svona.  Jafnvel Steingrímur J.  er vaknaður eftir sultuslaka hegðun verandi í stjórnarandstöðu eftir kosningar.     Kominn í gamla haminn og leiðist það ekki.       Hélt þó að það yrði við annað tækifæri en þessa dagana.   ESB  var honum ekki sérstakt hjartansmál fyrir ekki mörgum árum síðan.  Né hans flokki.

Gjá milli fjölmiðla og þjóðar.

Umræðan í fjölmiðlum eftir ákvörðun um brottdrag ESB aðlögunar kemur ekki á óvart.  Líkast að fleinn sé rekinn í hjarta fréttastofu RÚV, Fréttablaðsins,Eyjunnar og fleiri miðla.  Mjög líkt ástand og kringum Icesave umræðuna.   Í mörgum tilvikum talað við sömu persónur og þá spáðu eymd og volæði.   M.ö.o þetta er rætt undantekningalítið frá einum sjónarhól.  Enginn metnaður á þessum miðlum að bæta þar úr. Miklu frekar forherðing á áherslum í gangi.

 Stór meirihluti þjóðarinnar er á allt öðru máli. Virðist engu skipta. 

Rætt um Evrópumálin á morgun

Segir sá sem stöðvaði viðræðurnar

Gleymist stundum að Össur Skarphéðinsson sjálfur tók þann beiska bikar að stöðva / gera hlé á viðræðunum.    Það endurspeglaði klofninginn í síðustu ríkisstjórn og hversu tæpur þessi gjörningur var allan tímann.

Loforð stjórnarflokkanna var um þjóðaratkvæði, ef þær yrðu hafnar á ný.   Úrslit alþingiskosninga endurspegluðu að fráleitt er meirihlutavilji þar né hjá þjóðinni að ganga Brussel á vald á þessu stigi.

„Dapurlegur dagur í sögu þjóðar“

Jæja, þá er það ljóst.

Þarna kemur enn ein staðfesting þess að allt liggur morgunljóst fyrir.   Hlaupin í kringum heita grautinn og endalaust karp um form en ekki  innihald ætti að hverfa.   En hvernig getur maður annað en efast samt?

Það kemur ekkert á silfurfatinu handa okkur og "pakkanum" þarf ekki að pakka inn.  Innihaldið er opið fyrir allra augum.

Kannski bara góðar fréttir fyrir " þá sem vilja sjá samninginn við ESB til að gera upp hug sinn".    Hinir sömu geta loksins gert upp hug sinn.    Semjist um eitthvað mun það í mesta lagi verða tímalengd á stuttum undanþágum.  Sjávarútvegur yrði gjörbreyttur og Ísland væntanlega sambandsríki en ekki sjálfstætt ríki samanber nýjustu hrærigrauts umræðuna á meginlandinu. Sem er óumdeilanlega eina aðferðin til að láta sameiginlega peningamálastefnu virka.

Engar varanlegar undanþágur

Tengt mál, gjaldmiðillinn.

Gjaldmiðilar og krónugreyið.

Bogi Ágústsson virðulegur fréttaþulur, fréttamaður og 
dagskrargerðarmaður hjá RUV var gestur Gísla Marteins ásamt fleirum í setti á óbreyttum sunnudegi. Talið barst að íslensku krónunni og orðin sem hann notaði um 
gjaldmiðilinn voru m.a. “aumingi og ræfill”, “handónýt" ásamt fleiru. 
Gott ef hinir gestirnir bættu ekki bara í óorðaflauminn.

Frægt var þegar Reagan fyrrum forseti reif dollara seðil í beinni
sjónvarpsræðu til að sýna þegnum sínum dæmi um rýrnun gjaldmiðilsins og 
áhrif verðbólgu. Þarna er því fráleitt séríslenskt  fyrirbæri.
Sem dæmi þá er 88% rýrnun dollars gagnvart japönsku yeni síðan árið 1970 
staðreynd.
Ekki er vitað hvort einhver hefur bent kananum á að sækja um evru.

Undirliggjandi  virðist draumurinn um að stöðugleikinn komi að "utan". 
Það skín hér í gegnum allt tal um upptöku evru.   En dæmin æpa á oss 
allt í kring hér í evrópuálfu að  þetta er varla svona einfalt.

Vilji menn inní hinn fullkomna stöðugleika í gengi er til eitt gott ráð.
    Ég er hissa að slíkt skuli ekki meira rætt.   Það er enn betra en en
ganga ESB á hönd, sem er líkt og einhverjir hafa tekið eftir pínulítið
umdeilanlegt.    Miklu hagstæðara væri umsókn um að verða eitt af
sambandsríkjum Þýskalands.   Þannig væri Ísland orðið iðnveldi á
augabragði og ekki síst með stóran gjaldmiðil, útbúinn að þörfum
þess. Evran er likt og viðurkennt er, sniðin að langstærsta hagkerfinu,
andar, sefur og vaknar líkt og það. Sem er einmitt þetta sama Þýskaland.

Ég skal gangast hér við kaldhæðni, en samt ekki um aðalatriði.  Það
liggur alveg fyrir að vandamálalausn í óumdeildum kreppusamdrætti
ólíkra evruríkja, magnast og framlengist vegna massífs og ósveigjanlegs
gjaldmiðils sem er sniðinn að allt annara þörfum.   Áþreifanlegast  er 
gífurlegt atvinnuleysi.
    Að  meðaltali 12%  á evrusvæði og  heil 24% hjá ungu fólki.

Hvað er rétt gengi krónunnar er síðan umdeilanlegt.   Velta má fyrir sér
hvort núvarndi gengi sé bara ekki nærri lagi.  Kosturinn sá að það
heldur aftur af neyslutæpum Íslendingum.    Sem eru þannig innréttaðir,
sagan sýnir það, gömul og ný - að missa sig - fáist eitthvað ódýrt.  
Örvar hinsvegar nýsköpun og útflutning likt og dæmin sanna í dag.

Hitt er annað,  alveg fullgilt sjónarmið og hugsanleg leið, er að binda 
eigin gjaldmiðil við stærri mynt. Við þurfum ekki að leita langt eftir 
módelum um slíkt.
Nágrannar okkar á Norðurlöndum utan Finna hafa kosið að fara þá leið.
Má líkja þvi við öflugan öldubrjót og stöðugleikaugga.     Segjum að 
gengi væri kringum 100 í byrjun árs.  Sveiflaðist síðan uppí 130 á miðju 
ári af ýmsum ástæðum.
Væri síðan aftur komið niður  í nánd við 100 eftir  ca ár. Hér væri
hagstætt að geta skautað yfir dýfur og öldudali.   Héldi aftur af 
endalausum mánaðarlegum verðbreytingum á vöru   sem við þekkjum of vel 
hérlendis.
   En stundum verður raunveruleikinn ekki flúinn. Það þekkja
Íslendingar.  Þá þarf gjaldmiðill þjóðarinar að endurspegla
raunveruleikann. Þó sársaukafullt sé, er það samt skárra en að skaða 
útflutningsatvinnuvegi   og stórauka atvinnuleysi likt og gerst hefur 
hjá mörgum Evrulöndum í kreppu.

 

 

(Birt i Sunnlenska Fréttablaðinu 5. febr.2014) 

Höftin fara ekki í einu vetfangi