Eru ný atvinnutækifæri?

 Við erum alltof mikil hjarðdýr Íslendingar.   Eltum sama forystusauðinn  yfir allskyns hindranir.  Og stundum of mörg   inn á staði sem eru bara tóm vitleysa. Of margir í loðdýr.  Of margir í fiskeldi.  Of margir að byggja íbúðarhúsnæði.  Of margir að byggja verslunarhúsnæði.   Of margir  með hvíta stúdentshúfu.   Of margir að vinna inni í fjármálastofnunum.   Þannig mætti lengi áfram telja.       Allt er fyrrgreint gott í hófi það skal tekið fram.   Sem betur fer er líka margt af framangreindu sem gengur vel í dag. Svosem loðdýraræktin svo dæmi sé tekið.    En fjölbreytni er af hinu góða.    Tækifærin eru líka svo sannarlega fyrir hendi hér ef litið er yfir og uppúr kvartstiginu. Ég sendi eftirfarandi grein í Dagskrána á Selfossi  og birtist hún nú um helgina   (20. apríl 2012) 

HVERJIR SKYLDU LÁNA?

  

Mér heyrist að fleiri en ég hafi  hugsað þegar sagt var frá áformum um nýja verslunar miðstöð  við Biskupstungnaafleggjara undir Ingólfsfjalli.   Er þetta virkilega það sem vantar?

Tek fram að ég þekki ekkert til þeirra sem standa  fyrir þessum áformum.  Eflaust allt hið mætasta fólk. Kannski eru   þar stöndugir fjárfestar á bakvið allt saman.  Sjálfur er ég bara venjulegur neytandi og ekkert alltaf neitandi, heldur bara frekar jákvæður ef eitthvað er.

 

 En  íbúar hér á svæðinu  þekkja alla þá fermetra sem lagðir eru undir byggingavörverslanir      Ekki sýnist manni fljótt álitið að bæta þurfi þar við. Né fleiri rúsínubúðum.

 

En burtséð frá því verður athyglisvert að fylgjast með hverjir endanlega  fjármagna framkvæmdir sem þessar.     Munu lífeyrissjóðir leggja þar til  eða bankastofnanir?

 

Alveg er hollt að rifja upp að Húsasmiðjan fékk afskrifað í bönkum og víðar 10 milljarða  króna og er þá víst ekki  allt talið.  Það jafngildir svona 450 íbúðum á meðalverði.  Dágott hverfi það.   Síðan má bæta við stærri  kompum líkt og  Smáralind, auk fjölda annara stærri verslana sem fóru yfirum eða á ystu brún.Má þar nefna N1 og fleiri. Og enginn borgar nema þú og ég.

 

Persónulega finnst mér við þurfa á öðru að halda nú.   Við  erum yfir okkur södd af fermetrum til verslunar í bili.    Nú er rétti tíminn fyrir geymendum og veitendum lánsfjár og sparifjár okkar, að víkka sjóndeildarhringinn. Hugsa lengra fram í tímann ,  sýna þolinmæði og gera ítarleg plön.   Við þurfum meiri breidd í  atvinnulífið. Taka fleira  inn í dæmið en verslana og skrifstofuhúsnæði .

 

 Lífeyrissjóðir töpuðu  380 - 390 milljörðum króna  eftir að efnahagshrunið brast á.   Þetta eru miklir fjármunir og raunar tölur sem tilheyra meira sólkerfinu en nokkru öðru. Er hugsanlega  til eitthvað sem getur kallast “heilbrigðari” áhætta?  Einhverja agnarlitla prósentu af þessari stjarnfræðilegu tölu t.d. í hlutafé til nýsköpunar. Kannski  hefði eftirá að hyggja   verið hægt að láta brot af  þessum peningum almennings “vinna”  sér inn ávöxtun með skynsamari hætti og með þolinmæði. Vera opin fyrir vænlegum sprotaverkefnum. Nú ef ekki allt gengur þá tapa menn.   Mér sýnist við nefnilega  tapa samt.

 

 Þónokkuð er í farvatninu um þessar mundir og   frjótt hugvit sem betur fer ennþá til.  Auk þess styður gengi krónunnar við allan útflutning í dag.   Nefni hér til fróðleiks tvö dæmi.  Annað úr nýliðinni fortíð sem kannski má læra af , og annað sem er í gangi. Fyrir nokkrum árum var í gangi  þróunarverkefni  í Þorlákshöfn. Þar var búið að reikna út  ásættanlega arðsemi á útflutningi, jafnvel á bullgengi krónunnar sem þá var ekki vænlegt til útflutnings vegna þenslu innanlands.

 

Verkefnið fólst í vinnslu og feygingur á hör sem ræktað var um allt Suðurland. Þetta var komið vel af stað en það fólst í nýtingu heita vatnsins sem gnægð er af í Ölfusinu.  Hinvegar þurfti meiri tíma til að þróa og fullreyna verkferla við vinnsluna.   Til þess þurfti meira fjármagn.     En nei.   Því miður. Þið fáið ekki lán.     Ekkert svoleiðis að hafa.  Varð þvi ekkert meira úr þessum áætlunum þá.   Tölur sem ég hef heyrt í því sambandi voru ekki háar.   Á sama tíma voru stjórnendur þessara banka sem neituðu fyrirgreiðslu að ausa tugum milljarða í  skúffufyrirtæki  hvers annars sem ekkert voru nema nafnið.  En  sem dæmi um viðhorfið á þessum tíma þá má nefna sem dæmi að ef einverjum hefði dottið í hug að byggja fjölbýlishús  í Þorlákshöfn á þessum tíma þá hefði verið spurt, Hvað viltu mikið ?

 

Annað dæmi úr nútímanum er verkefnið Fjölblendir sem maður úr Flóanum Kristján Björn Ómarsson hefur þróað síðustu árin og hefur verið í jákvæðum prófunum hjá stærstu bíla og vélaframleiðendum erlendis. .   Þessi nýja gerð blöndungs  sagði  Kristján nýlega í blaðaviðtali að  væri vel hægt að framleiða hérlendis en óvissa sé um lokafjármögnun verkefnisins.    Semsagt fjármagni til að hefja framleiðslu.  En líkt og við  fyrrnefnt verkefni er fjármögnunarþörfin alls ekki há upphæð,  jafnvel lág í samanburði við nýja stóra íslenska verslunarmiðstöð.