Fróðleg samtímalýsing.

 Já,  þetta er svona nokkurn veginn eins og við óbreyttur pöpullinn höfum haft á tilfinningunni.     Og séð með eigin augum. 

Glöggt er gests augað  og   Birna sér greinilega það sem við hin höldum.      Einhvern veginn hef ég á tilfinningunni  að þeir  láti kjánalegast   sem  samkvæmt skoðanakönnum eru á leið út  eða eru hræddir um sæti sín.   Kann þó að vera misskilningur.         Hinir sömu   virka á mig sem önugir   og oft ranhvolfandi í sér augunum   ef einhver er svo " vitlaus "  að hafa aðrar skoðanir en þeir/ þau.

Ekki bæta frammíköll  og truflandi tuð úr þingsal sem reyndar  tveir núverandi þingmenn  eiga hvað mesta sök á að upphefja  sem skringilega hefð.    Nefnilega Steingrímur J.  og Ömmi, þá í stjórnarandstöðu.

Það er annað andrúm inná vellinum.   Líka þegar kemur að Alþingi.   Sennilega  fangar áhorfendur uppi á bekkjunum eða í sínum sjónvarpstækjum þetta aldrei eins og þéttsetnir þingmenn í litlum sal.

Velti fyrir mér hvenær  viðsnúningur  hefst.   Hvenær ætla þingmenn að vinna til baka eitthvað af trausti almennings?     Með svona umræðuhefð helst það áfram í 10 - 12%

 

Sakar þingmenn um „skrílslæti“

Innanhúsregla RÚV svikin dag hvern.

Svavar Halldórsson tek ég meira trúanlegan en Jón Ásgeir. Svona munu þeir sleppa sem hæst og dýrast flugu í gróðærinu. Hálir sem álar allir saman munu þeir að líkindum vinna hvert málið á fætur öðru sambærilegt við þetta.

Sem síðan veldur því að enginn fjölmiðlamaður né fjölmiðill þorir í rannsóknarvinnu. Þetta vissu lögmenn Pálma og Jóns Ásgeirs nú, mætavel. Semsagt að grundvallarregla blaðamanna er að vernda heimildarmenn sína.

En.

Ef þessi regla er til staðar innanhúss hjá RÚV; að jafnræðis sé gætt í fréttaumfjöllun og að andstæðum sjónarmiðum manna og málefna sé gefin jafn kostur á tjáningu,þá er sú regla þverbrotin af fréttamönnum alltof oft. Iðulega dag hvern.

Líður ekki eins og glæpamanni

Merkilegt.

Ég satt að segja tel þennan púlstakt i skoðanakönnun nákvæmlega núna segja margt.

Til dæmis að grímulaus áróður hliðhollur ríkisstjórnar meirihluta,val á viðmælendum, val pólitískra frétta, útleggingar á fréttnæmii pólitískra viðburða, augjós aðdáun á ESB, eintóna umfjöllun um sama ESB, allt hliðholt Samfylkingunni hjá Fréttastofu Ríkisútvarpsins ásamt með Silfri Egils. Allt þetta er ekki að ganga ómelt ofan í fólk. Það er gleðilegt.

Þegar skoðanir likar þessum eru bornar undir stjóra frétta er bent á traust almennings til fréttastofu RÚV. Kommon. Hvernig getur það öðruvísi verið ? Allir aðrir í fréttabisness hérlendis eru skítblankir og undirmannaðir.

Til glöggvunar. Ekki verið að tala niður til fólks eða væna það um hæfileikaleysi. Aðeins óskiljanlegan dómgreindarbrest þeirra sem ber að sinna íslenskri pólitískri umfjöllun af hlutleysi og frá sem flestum sjónarhornum.

Eykur fylgi sitt í öllum kjördæmum

Eigið fé og annara fé.

Stundum læðast að manni efasemdir um að við höfum nokkuð lært  af fjármálahamförum fyrir rúmum fjórum árum.  Vandræðagangur  með eigið fé og fé okkar hinna virðist endalaust.    Nú síðast í fréttum hvernig  tölvukerfið hjá hinu opinbera  varð dýrara og dýrara.  Kostnaður óx ár frá ári líkt og njóli á hól.     Síðan eru eftirlitsstofnanir  (eftir fjögurra vetra samfellda hneykslunarbylgju almennings)  líkt og ríkisendurskoðun  fráleitt að sinna sínu starfi almennilega.  Og þetta er að gerast núna.   Fyrir þónokkru hélt maður að botninum væri náð.

            Sumt er sýnilegra.   Sukk Orkuveitunnar til dæmis.    Það blasti við mörgum, en stjórnendur héldu       purrkunarlaust að peningarnir  kæmu jafn fyrirhafnarlítið og heita vatnið uppúr jörðinni.  Kannski voru þar  á ferðinni nokkurskonar “samlegðaráhrif”.   Þó í annari merkingu en það fína orð er yfirleitt notað.   Samlegðin þar féllst í  stöðugri innkomu sem tikkar sífellt inn.  Allir þurfa jú hita og rafmagn.    En ofan í kaupið fékkst þarna fyrir nokkrum árum lánsfé sem hægt var að grípa hvar sem var.   Og það nýttu menn sér.    Jafnt Orkuveitan sem  Bónusfeðgar.   Fasta innkoman var þar líka á móti bankasjódælingunni.  Allir þurfa jú sitt daglega brauð og nauðþurftir.      Það merkilega er að Jón Ágeir heldur  sinni stöðugu innkomu eftir allt sem á undan er gengið.    Það er núna frá Stöð 2  sem skráð er á frúna.

            Fræðimenn fundu upp orðið “fjármálalæsi”.   Stór hópur var  ólæs.   Þjáðist jafnvel af fjármálalesblindu.    Sú blinda var öðruvísi að því leyti að hún er í fæstum tilvikum meðfædd.  Hún mótast að hluta til af gildum samfélagsins og  opinberra stofnana.   En einnig uppeldi.   Eftir höfðinu dansa limirnir.  Ef við yfirfærum þann sannleik alla leið geta fyrrgreind mál hjá æðstu stofnunum ríkis og einstakra sveitarfélaga ekki talist kollur í lagi eða allavega ekki góð fyrirmynd.

            Þegar kemur að verkalýð á lægstu töxtum   getur hann sjaldnast spilað rass úr buxum.  Grandvart fólk í þeim hópi á flestum tilvikum nóg með að púsla sinni innkomu í að lifa frá degi til dags.      Það var  meira í einhverjum lögum samfélagsins þar fyrir ofan sem hlutirnir fóru úr böndunum.

 

(Birt í Sunnlenska Fréttablaðinu 24.okt.2012)

Hvað er óskagengið ?

Þá er kannski tími til kominn að ráðamenn stynji útúr sér hvað þetta blessaða gengi á að vera.

Meirihluti Íslendinga vill atvinnuleysitölur í lágmarki. Kosturinn núna er sá að á bak við atvinnuna eru raunveruleg verðmæti. Gjaldeyrisskapandi og gjaldeyrissparandi. Ekki froða eða fáránlegt oflæti í húsbyggingum. Ástæða alls þessa er samt ekki snilld ríkisstjórnarinnar þó mikill minnihluti þjóðarinnar haldi svo. Né heldur endilega gjaldeyrishöftin per se. Skýringin er góður gangur í útflutningsgreinum.

Er þá ekki niðurstaða sú að gengið sé ekkert svo galið?

Ég finn samt eins og aðrir að hlutirnir kosta. Hef staðið í viðhaldi á húsnæði nú í haust. Innlendar afurðir líkt og steinsteypa setja mann ekkert á hiðina, en verð timburs og skrúfa bítur í. En samt. Hitt er verra.

Misskilningur að gengi krónunnar sé veikt

Ótrúlegar raunir

Það eru hreint ótrúlegar raunir sem menn og skepnur eru að ganga í gegnum norður í Mývatnssveit. Lýsingarnar í þessari frétt segja allt um ástandið og myndin af þessari ær með lömbin sín meira en þúsund orð.

Hugurinn er hjá kollegum mínum í bændastétt norðan heiða.

Þad er hreint grátlegt að ekki hafi gert hressilega hláku á þessu svæði síðan óveðrið gekk yfir.

Leitarmaður féll ofan í holu hjá kind

Skoðanavirðing

 Birtist í Sunnlenska fréttablaðinu þann  12. september 2012.

 

 

Ég tel hagsmunum Íslands betur borgið utan ESB.   Þannig liggur nú landið min megin.   Get nefnt mörg rök fyrir því  og allt það.  Við erum svona 70 – 80% aðilar í dag. Það dugir alveg. Með inngöngu festum við í sessi marga stóra galla, sem  við með  EES þurfum ekki að undirgangast.   En ég virði alveg skoðanir þeirra sem eru á hinum endanum. Sem dæmi um umburðarlyndi mitt  rakti einn ágætur kunningi minn hér við eldhúsborðið fyrir stuttu  marga punkta sem hann taldi mæla með innöngu í ríkjasambandið.  Kannski til að halda blóðþrýstingi og hjartslætti í jafnvægi var ekki farið djúpt í málin af minni hálfu, en líka vegna tímaleysis þá.

    Heilmargt  á hinum vængnum sem  er ekkert tóm steypa.  Skárra væri það nú.  Evrópusambandið hefur með nánu samstarfi virkað fínt til að halda friðinn meðal þjóða sem fóru reglulega í stríð gegn hvorri annari. Íslendingar eru hinsvegar ekki með neitt gamalt stríðsbrölt á bakinu  gegn nágrannaþjóðum.  Samviskan er því hrein og allur heimurinn undir í allskyns alþjóðaviðskiptum og samskiptum.

Ef þessu máli verður haldið til streitu af stjórnvöldum, verður margt málað dökkum litum á báða bóga í þeirri áróðurshrinu sem framundan er.    Sumum mun hitna í hamsi.  Þannig fer umræðan fram hérlendis. 

Utan við þetta er tíminn núna varla góður fyrir stjórnmálaflokk að “selja” kjósendum þessa aðildarumsókn.     Efnahags-vandræði margra evruríkja eru daglegt brauð og sér ekki fyrir endann á.

Við Íslendingar búum við skoðanafrelsi, trúfrelsi og frelsi til athafna.  En við mættum alveg temja okkur meiri skoðanavirðingu gagnvart öðrum.   Séu umdeild mál rædd enda þau yfirleitt á háu nótunum  og rökræður færast  alltof oft yfir í rifrildi.    Það er áhyggjuefni að eftir hrun hefur þetta enn versnað. Svart hvíti heimur landans hefur enn hvítnað og dökknað.  En vissulega eru oft fyrir því ástæður.   Hrunið snerti beint margar fjölskyldur í þessu landi og gerir enn.    En vel að merkja  það gerði og er að gera það í dag hjá mörgum fjölskyldum hjá þjóðum sem eru aðilar að títtnefndu ESB  svo það hefur varla endilega með það að gera.   Margir héldu það nefnilega í örvæntingunni sem ríkti í október 2008. Fundum okkur um tíma afskipt, ein og vinalaus.

Kíkjum enn og aftur á kortið og kíkjum hvar við búum.  Teljum hvað við erum fá. Rifjum upp hvaða útflutningsgrein skilar mestum tekjum í þjóðarbúið.  Rifjum upp á hverju heilu bæjarfélögin og dreyfbýlið hér lifir á.  Hlustum á hvort aðrar þjóðir sæki það fast að taka upp Evru nú um stundir.  Sé taumhald á græðgi höfum við Íslendingar sýnt og sannað að við  getum með eigin óhindraða svigrúmi og útsjónarsemi stýrt okkar málum sjálf.

 

Íslendingar geta af þeim lært.

Ég sé ekki annað en að þessi Kanadísku hjón hafi brugðist hárrétt við sínum aðstæðum.  

Einhver nútímamaður hefði trúlega (hugsanlega)   í sex daga einsemd sinni freistað þess að ganga  til byggða.  Slíkt hefði verið óðs manns æði í því tíðarfari sem nú ríkir á hálendinu.  Eins var skömmtun þeirra á þeim matvælum sem til voru, skynsamleg.

Kanadamennirnir þakka fyrir sig

Skásti eldhúsdagur lengi.

Ég verð að segja alþingismönnum til hróss að að þeir vöndudu sig í umrædum. Málflutningur hefur verid frekar hófstilltur. Bara nokkuð málefnalegur.
Þeir fá sjaldan hrós greyin. En eiga þad alveg skilid nú.
Vegna óspennandi umræðna oft á tídum hef ég yfirleitt haft takmarkadan áhuga .

Fullt tilefni til bjartsýni og sóknar

Raun og vera

Íslenska krónan hefur verið til í tæp 100. Aðdáendur evru þreytast ekki á að reikna hvað hün hefur rýrnað á líftíma sínum. Segja það sanna sitt mál. En hvað hafa lífskjör og kaupmáttur launa batnað mikið á sama tímabili?

Öll vandræðin á evrusvæðinu sanna að sveigjanlegur gjaldmiðill er nauðsyn. Því meira eftir því sem hagkerfið er minna og tekjur sveiflukenndar. Ef ekki geta riki festst í spenntreyju gengisskráningar sem er í engri tengingu við (stundum dapran) raunveruleikann í viðkomandi landi.

Megi það verða sem sjaldnast á Íslandi. En hér hefur ekki orðið genatísk stökkbreyting á mannlegu eðli. Né landið færst úr stað. Höfum í huga að við erum eitt örfárra landa í heiminum sem að stærstu tekjuuppistöðu veiðimannnaþjóðfélag.

Telur ástandið eiga eftir að versna