Tvær leikkonur eins í útliti.

Sjónvarpsleikritið" Fiskar á þurru landi"' sem sýnt var núna um páskana 2013 var skemmtilegt persónugalllerí og vel leikið.

Sýnt var í tveim þáttum en leikhópurinn var ekki stór.   Því betur kynntumst við því kostulegum karakterum í háðsku verki.

Davíð Guðbrandsson var góður í hlutverki " altmuligmanns"  á gistiheimilinu.   Virkaði hálf vanþroska en leyndi hressilega á sér.      Ólafía Hrönn Jónsdóttir kostuleg að vanda.

Ég vissi ekki að til væru tvífarar í íslenskri leikarastétt.  Leikkonan Sara Margrét Nordahl ( sem stóð sig vel í sjónvarpsleikritinu)   er nákvæmlega eins og  Ágústa Eva Erlendsdóttir !  (Sylvía Nótt m.a.)      Ég var þess fullviss að mistök hefðu orðið í kredit listanum.   Svo mun ekki vera.

Slóðir;  

Ágústa Eva Erlendsdóttir.

 

 

Sara Margrét Nordahl.

Sérhagsmunir verslunar.

Andrés endar á "freudian slip" .   Sérhagsmunir.   Varla finnst almenningi verslunin örlàt við sig.  Af hverju er fatnaður dýrari hér en í öðrum löndum? Rafmagnstæki, varahlutir ásamt ótal öðru. Já og matvara.  Gleymið því ekki að aðeins hluti af matarkörfu heimilanna er innlend vara.  Af hverju er hveiti dýrara en í öðrum löndum? Eða sveskjur, epli, bananar,morgunkorn og svo má endalaust telja 

Það eru sérhagsmunir verslunar að flytja helst allt inn og geta þannig hagað álagningu að vild.

Vinur minn lenti með bílinn sinn á verkstæði.  Varahluturinn kostaði 72.000 kr. útúr búð.   Hann var hinsvegar á leiðinni til Þýskalands og ákvað að kanna málin þar.   Jú hann fékkst þar og kostaði kringum 50 evrur.   Það gera ríflega 7.000 krónur.     Svona er nú "hófstillingin"  í álagningu sumsstaðar í kerfinu. 

Segir Aðalstein misskilja orð sín

Álagning og áhættur.

Gott framtak að halda fræðslufund um áhættu af innflutningi ófrosins kjöts.   Sumir eru komnir yfir mörkin þegar " vit" sumra á þessum málum hefur sig yfir alla sérfræðiþekkingu og ekki síður þegar döpur reynslu fyrri áratuga og alda gleymist.    

Oft horft til Nýja-Sjálands og Ástralíu þegar kemur að útflutningi kjötvara og hreinlega stóriðju kringum það.     Færri vita hinsvegar að þessar þjóðir eru með einhver ströngustu boð og bönn þegar kemur að innflutningi kjötvara.  Segja það með öðru vera lykilinn að heilbrigði þeirra búfjárstofna. 

Í sjónvarpsfréttum RÚV birtist enn og aftur Andrés Magnússon og rekur hve ofursnöggt íslensk verslun muni breytast í ódýr góðgerðarsamtök  fái verslunin sjálf að flytja inn kjötvörur.    Með dyggri aðstoð fréttamanna RÚV hefur hugtakið gúrkutíð breyst í kjúklingatíð.  Með ólíkindum hversu lítið er að frétta þessa dagana.

Talandi um álagningu íslenskrar verslunar heyrði ég sláandi dæmi því tengt. Félagi minn þurfti að kaupa varahlut í bílinn sinn. Þótti hann nokkuð dýr eða 72.000 kr. Var á leið til Þýskalands og ákvað að versla varahlutinn frekar þar enda fór ekki mikið fyrir honum. Þar kostaði þessi sami hlutur rúmlega 50 evrur , sem gera ríflega 7000 kr. Ísl.! Skal tekið fram að þarna eru engir verndartollar enda bílaframleiðsla ekki hafinn enn hérlendis. Svona eru nú saklausu englabossarnir sumir sem stunda verslunarrekstur á Íslandi að rækja sitt fag.  Ekki trúa öllu. 

  Það er auðvitað aldrei sanngjarnt að setja alla undir sama hatt.    En í alltof mörgum tilvikum er verið að snuða og okra á íslenskum neytendum.  Bara hvernig verslanir hver á fætur annari hreinlega banna verðkannanir lýtur t.d. ekki vel út.

Þetta er í okkar höndum.

Vandræðin nú síðast á  Kýpur hlýtur að kenna okkur allavega eitt.       Hjálpræðið kemur ekki endilega að utan.

Þeir sem binda vonir og trúss sitt nú við ESB aðild og evru  hljóta að vera hugsi sumir hverjir.    Ekki allir.      Sumir hafa bara sannfæringu og allir hafa rétt til þess.

 En svo langt aftur sem rúm fjögur ár man ég eftir ummælum sem höfð voru eftir Helga Hjörvar alþingismanni.       Hann fullyrti að bara sú ákvörðun að sækja um aðild að ESB myndi strax bæta og rétta við efnahaginn.  Gott ef ekki styrkja gengið einnig.    Lítið fór nú fyrir því.

Össur Skarphéðinsson fullyrti að " hér hefði ekkert Hrun orðið með Evru sem gjaldmiðil".   

Nei, vonandi með meira sjálfstrausti og aðeins minna þrasi eykst okkur þrek til að treysta á okkur sjálf.  Það  hefur , vissulega með góðu og traustu samstarfi við nágrannaþjóðir,  reynst okkur vel á lýðveldistímanum.       Hver segir að svo þurfi ekki að verða áfram?

Hin stóra útafkeyrsla sem við súpum seyðið af enn um sinn,  hefði orðið, hvoru megin ESB sem var.  Svo mikið vitum við.

Með þvi að skella skollaeyrum við stórum göllum í sjávarútvegi og landbúnaði erum við á rangri braut.j    "Jóla"  pakkinn er ekki lokaður.   Hann er galopinn og blasir við.

 

Biðraðir og vopnaðir verðir

Þversagnir.

Þetta er flókin glima og vangaveltur kringum Landeyjahöfn og Herjólf.

Ef " baráttan"  við að sigla inn, snýst ekki aðeins um brim og ölduhæð, heldur einnig skæða þverstrauma líkt og þeim sem  þeyttu skipinu uppað varnargarði síðasta haust; ja þá fæ ég ekki skilið hvers vegna aflminna skip sé það sem vantar.

Séð úr landi, frá landkrabba, hlýtur að þurfa hraðskreitt og vélaröflugt   skip við þessar aðstæður. Geta brugðist snöggt við óvæntum aðstæðum.      Samt grunnrist til að komast inn. Sem síðan aftur á móti kemur niður á stöðugleika.   

Þannig að þetta er engann veginn auðveld glíma.

Sem endar síðan á enn einu vandamáli.    Við frátafir og ólgusjó þarf að vera til öflugt  sjóskip reiðubúið að beygja í vesturátt til Þorlákshafnar.  Þar hentar vart grunnrist fleyta.  

 Hvað sem má nú annars um þetta segja allt saman.   Og allir hafa skoðanir.     Þá er sigling þessa stuttu leið vor, sumar og haust algjör bylting í öllu tilliti fyrir Eyjamenn, ferðaþjónustuna og samfélagið.

Nýr Herjólfur verður aflminna skip

Hræðslan við Svarta Pétur.

Séu menn í raunheimum og ekki undir áhrifum einhvers eða einhverra verður stjórnarskrármálið varla afgreitt í heild.  Það liggur fyrir. 

Hræðslan við endingu þessa máls á þessu þingi er hinsvegar langt ofar raunsæi hjá fjölda þingmanna.  Skjálftinn vegna komandi kosninga ræður þar mestu.  Marvíslegar athugasemdir úr öllum áttum liggja fyrir.     En engu er líkara að tímatal íslenskrar lagasetningar endi á þessu þingi.  Slíkt er óþolið að koma þessu í gegn nú.

Margt ágætt í þessu plaggi.   En skilningur orðasamhengisins " til grundvallar"  er ekki beint " copy paste ".

Hæst heyrist í þeim sem hrærast í pólitík af þeim sem sömdu plaggið.  Áhyggjurnar eru í réttu hlutfalli við mestu meiningarnar í pólitík dagsins.  Það hljómar ekki nógu sannfærandi og sumir líta nanast á sig sem Guðs útvalda og alls óskeikula.

Vöndum  okkur. Það liggur ekki lífið á.

Stjórnarskrármálið af dagskrá

Norðurljós

 

Vínrjóðar/

stjörnurnar stíga dans,/

stormdrukknar/

hneigja þær sig/

og beygja þær sig og sveigja/

í krans/

af skjálfandi rósum -

 

------------------------

úr sveipandi ljósum/

bregða þær krans við krans,/

þyrlandi slæðum/

trylla þær mig/

og villa þær mig og hylla/

í dans/

yfir spegli vatnsins -

...

 

(Þorsteinn Valdimarsson)

 

 

Íslensk norðurljós á CNN

Þetta gerist í ESB.Í evru.

Þetta segir okkur ýmislegt.    Svosem að upptaka evru er ekki trygging fyrir nokkrum sköpuðum hlut.

Kýpur er smáþjóð.  Svona á pari við okkur má segja.  Íbúafjöldi örlítið meiri eða um 800 þús. Aðrir hafa vitnað í orð Össurar;  að " hér hefði ekkert hrun orðið hefði evran verið gjaldmiðillinn".    Hljómar eiginlega sem lélegur brandari í dag.

Við Íslendingar höfum átt okkar skástu stundir með verðbólguna í lágmarki.   Fyrst og fremst þyrfti baráttan að snúast um það.   Agaleysi og hömlulaus álagning fjöldamargra sem selja vöru og þjónustu er þjóðfélagsmein.     Seðlabankinn þarf að hugsa sína hagstjórn uppá nýtt.  Vaxtaokur  slær ekki neitt á neinn   sem er gulltryggður aftan og framan með hinni íslensku verðtryggingu.

Verðtrygging er að hluta hitamælir.   Þeir geta verið mjög nauðsynlegir.    En við getum ekki látið lífið og framtíðina snúast endalaust umhitastigið í gær.

Hitt er líka staðreynd að með verðbólgu í lágmarki, er verðtrygging nákvæmlega ekkert vandamál. 

Í áfalli yfir harkalegum skilmálum

Að hanna og smíða.

Það var athyglisverð frétt í blaði nýlega um að heil 10% af veltu
byggingariðnaðarins hér sé vegna rangrar hönnunar eða byggingagalla.Öllu heldur hönnunar
sem tekur ekki nógu gott mið af íslenskum aðstæðum.  Þetta var niðurstaða
fræðimanns í arkitekúr.
Stundum kann er etv. erfitt að setja fingurinn á hvort er um að ræða  hönnun eða
hreinlega vinnubrögð fagmanna.     Hitt er ljóst að næstu ár og áratugi
munum við súpa seyðið af því óðagoti og látum sem bóluárin miklu fóru með
gæði hönnunar og handverks nokkuð víða  í  byggingariðnaði.    Þar virðist
sitthvað hafa látið undan í öllum látunum.   

Íslendingum er lagið  að skella skuld á hitt og þetta.   Á methraða
eru sökudólgar og ástæður  fundnar í mögulegum og ómögulegum málum. Oft áður en málin eru ígrunduð nógu vel.   Slíkt
getur tekið á sig furðulegustu myndir.   Gott dæmi um það var þegar fúkka,svepp
og rakaskemmdir fundust í fjölda nýlegra  húsa á Egilsstöðum fyrir skömmu.
  Hver var svo ástæða vandans?   Jú, birkikrossviður.    Allt í einu var
það byggingarefni útmálað sem eitt af verri uppfinningum síðari tíma.    
  Hugsanlega var þar sannleikskorn.    En varla er það við betri íhugun vafa undirorpið
að likt og önnur timburefni getur þessi tiltekna tegund  dugað áratugum
saman sé loftun og annar frágangur í lagi.

Sökum mikillar fátæktar og harðæris voru íslensk húsakynni
hvorki endingargóð  né vönduð um aldir.   Samt reynt að gera gott úr því
sem bauðst og mesta furða  hvernig  það tókst.  Oft hef ég reyndar furðað mig á því
 hve steinn var lítið notaður í stærri mannvirki fyrr á fyrri öldum. En hugsanlega er
skýringin hve slík húsakynni verða ísköld á vindasömu köldu landi líkt og
hér var og er á stundum.

Við tölum stundum af nútíma yfirlæti um vist forfeðra okkar í
moldarkofunum. En slikt var í raun  aðdáunarverð aðlögun að illbyggilegum náttúru aðstæðum mannlegs umhverfis og samfélags á þeim tíma.   Á kaldasta skeiði
Íslandssögunnar (litlu ísöld)    höfðum við úr minnstu að moða við gerð
mannabústaða.  Við slíkar aðstæður mátti sýna uppákomum vatnsleka með
ljóra eða þakbrún vissan skilning.    En mun síður á nýjum húsakynnum í
dag.   Þar hafa hvorki hönnuðir né iðnaðarmenn neina afsökun.  Jafnvel þó
íslenskt veðurfar sé erfitt.   En oft er iðnaðarmönnu vorkunn.   Þeir
þurfa undir eftirliti opinberra aðila,  stundum að framkvæma húsbyggingaverkefni
sem sem taka mið af teikningum og hönnun sem  eru í litlu 
samhengi við íslenskar aðstæður.   Taka lítið mið af tíðni slagviðris, mikillar vindkælingar,láréttrar rigningar, seltu og saltstorma. Stórhríða, umhleypinga, blota,
.t.d rigningu, þýðu og frosts ofan á mörg snjóalög til skiptis, jafnvel dögum og
vikum saman.

Að hanna mannvirki við þessar aðstæður hlýtur fyrst og fremst að vera krefjandi verkefni en ekki ímyndun um að við séum stödd sunnar á hnettinum en raun ber vitni.

 

(Birt í Sunnlenska Fréttablaðinu  6.mars 2013.)

Að plata menn

Eftirfarandi birtist í Morgunblaðinu í dag 6.mars 2013. 

Tilefnið var grein Bjarna Harðarsonar í Mogganum í helgarblaðinu 2. mars.   (Sjá hér)  http://pappir.mbl.is/index.php?alias=IS-MBL&s=5100&p=113973   Þar lagði hann útfrá skaða og eyðileggingu óprúttinna "útrásarvíkinga"  sem höfðu skamma viðdvöl hér í Flóanum fyrir um öld síðan.      

Slóðin lá eftir þessa menn hér á svæðinu, en líkt og nú í nýliðinni fortíð  voru þeir að veifa pappírum að mönnum sem síðar kom í ljós að voru vart bleksins virði.   Greinin er ágæt,  en Bjarni minnist á "háttsemi Gaulverja "  en við Gaulverjar viljum hvorki þá, né nú kannast við að þessir endemis menn tilheyri þeim.      

Enda veit ég að  Bjarni veit það vel.

Ágætur kunningi og jafnaldri Bjarni Harðarson ritar grein hér í
Morgunblaðið um helgina.   Kemur rithöfundurinn og Tungnamaðurinn þar með
samlíkingu fróðlega.   Sumsé skamma viðdvöl fagurgalandi loftriddara hér á
bæ fyrir öld síðan.  Heimsóknir þeirra með pappíra til  trúgjarns fólks sem
hafði illar afleiðingar fyrir mörg heimili.   Jafnvel verri en kreppan og
atvinnuleysið leikur nú mörg heimilin innan fjölda Evruríkja.

Á þessum tíma var búsetu presta nýlega lokið hér á kirkjustaðnum í Gaulverjabæ
og nokkuð ör ábúendaskipti á staðnum.  Fláráðir menn þessir ásamt bóndanum
höfðu engin vensl við sveitina og voru hér skamma hríð. Voru þeir því
býsna langt frá að fylla flokk innfæddra hér í Flóanum.

"Háttsemi Gaulverja" , var því engin í þessu tilviki nema trúgirni
nokkurra og að vera plataðir.   En svo vill til að þessi dægrin er giska
auðvelt er að láta plata sig.  Nógu margir telja okkur trú um sæluvist í
væntanlegu sambandsríki Evrópu hvorki meira né minna.    Sagan endurtekur
sig sífellt.  Í ýmsu formi.