Vakur á skeiði.

Jón Jónsson yngri var bóndi á vestri- Loftsstöðum í Flóa.  Gerði einnig út áraskip á þessari aldagömlu verstöð. Síðastur sinna forfeðra sem voru alnafnar hans í marga ættliði. Vélaöldin breytti mörgu í sjósókn sem sllir þekkja.   Einnig var hann organisti og stjórnaði kirkjukór. Gaulverjabæjarkirkju. Sögur af Nonna voru margar, og hann dró nú ekki sjálfur úr, í sínum sögu - frásögnum - og atvika lýsingum.

 

Vestri Loftsstaðir voru menningarheimili á árum áður. Ragnar í Smára lýsir m.a.veru sinni þar sem ungur drengur. Upplifði flutning á klassísku tónlistarverki á hefðbundin hljöðfæri líkt og í stórborgum Evrópu.  Enda bjuggu þarna áður án efa,  það fólk sem var í mestum efnum í Gaulverjabæjarhreppi. Sjórinn (verstöðin) gaf vel.

Dagur Brynjólfsson bóndi  í Gaulverjabæ (Nonna saga) fylgdi vel eftir að halda í þau hlunnindi sem fylgdu kirkjujörðinni á öldum áður. Sennilega síðasti ábúandinn sem gerði það.   Eitt af því var hluti í reka á Loftsstaðafjöru. Eitt sinn kom Dagur á sjávar - kambinn og hitti Jón. Sáust þá för í sandinum. "Hér eru för eftir hest. Síðan líkt og eitthvað hafi verið dregið eftir fjörunni" Gaf í skyn að dreginn hefði verið reki, eða annað álíka. Örlítið fát kom á Nonna, en svaraði síðan ;

"Nei, ég var hér á mínum besta hesti. Hann lá svo hratt á skeiðinu að hann hreinlega dró afturlappirnar ! "