" Kapp" í sjósókn enn vandamál.

Stærstu mistökin voru vitanlega að bíða ekki niðurstaðna úr skimun áhafnar, heldur stíma tafarlaust á miðin. 

Það á enginn að haga sér svona árið 2020. Þarna er trúlega blanda af hugsunarleysi og gömlum "kapp-kúltur" við sjósókn sem nær aldir aftur í tímann. Nákvæmlega í dag er þetta svo mikill óþarfi sem mest má vera.  Öðru gengdi hjá hásetum og formanni á árabátum síðla vetrarvertíðar með svöng börn og eiginkonu heima. 

Að bíta á jaxlinn gerði okkur vissulega að öflugri fiskveiðiþjóð og herti sjómenn.  En veiran fer enn sínu fram og spyr ekki um stétt né stöðu.  Sumir eru vissulega heppnari en aðrir (sem veikjast) og þó skipstjórar vorkenni stundum litið hásetum með kvefskít eða flensuvott, gegnir hér öðru máli. Áhættan og að setja kíkinn á lokuð augun eruóásættanleg viðbrögð.

Stjórnendur viðurkenna það nú og það ber að virða.  

En vonandi læra aðrir af þessari slæmu lexíu.

Fyrirtækið mun axla ábyrgð