Kíkja í óskhyggjupakkann.

Nú eykst skriðþungi  "kynninga"  og "upplýsingaskrifstofa" báknsins ESB.     Eftir er samt að vita hvort Ísland tilheyrir austantjaldspakkanum i "accession process".   Þ.e   hvort breyta þarf lögum og reglugerðum í stórum málaflokkum áður en af aðild getur orðið.      Slíkt var vel að merkja ekki vilji Alþingis.

Alþingis sem var fullt af þeim ranghugmyndum (reyndar einungis Samfylkingin og örfáir í viðbót)    að við gætum kannað  hvað er í boði.

Stjórnvöld þurfa ekki þessa aðildarumsókn.  Né almenningur til að vita hvað við fáum.  Við vitum það.  Og miklu betur vitum við, hvað við fáum ekki.

Við fáum ekki annað en aðrir í fiskveiðimálum.  Með aðild tilheyrum við meingölluðu fiskveiðikerfi ESB.   Kerfi sem er þar "vandamálapakki".  Hefur enga vigt.  Er í raun málaflokkur sem allsstaðar er greitt með, í formi styrkjakerfis.  Hér er þetta sjálfbær arðsöm atvinnugrein sem er undirstaða þjóðartekna.   Einnig sameiginlegan aðgang í fiskistofna.   Samningaviðræður munu því snúast um einhver ár til eða frá.  Semsagt hvað mörg ár við fáum í aðlögun fyrir fulla innlimun.

Íslenskur landbúnaður er staðsettur nákvæmlega þar sem hann er.  Við ysta haf og jafn norðarlega nánast líkt og mögulegt er.     Það gerir hann heldur dýrari en annarsstaðar  og af þeim sökum viðkvæman fyrir "niðurboðum"  verslunarinnar.  Fulltrúar  hennar bíða á tánum eftir að bjóða besta hilluplássið fyrir eigin innflutning.    Afleiðingin verður án efa 40 -60 %  minnkun í sölu hefðbundinna landbúnaðarvara með tilheyrandi afleiðingum um allt land.

Stækkunarstjóri ESB á Íslandi