Kímni sögur af Gufunni og RÚV.

 Jóhannes Arason var lengi þulur á Rás 1. Hann hafði þægilega og skýrmælta rödd, örlítið hása.    Í þá daga tíðkaðist ekki að “blaðra” margt utan þess nauðsynlega. Ólíkt er þetta í dag og hefur í raun snúist við,allavega á sumum útvarpsstöðvum. Slysist maður til að heyra (gegnum börnin)  í stöð eins og t.d. FM 957 heyrist nánast ekkert sagt af viti. Helst að Jón Múli segði frá skeri einu sem sást þegar lágsjávað var fyrir utan Skúlagötuna.  Í fréttatíma var Jóhannes að lesa  um einmuna veðurblíðu á landinu. Öllum að óvörum ómaði allt í einu sterk barítón rödd úr barka  Jóhannesar er hann  hóf lestur fréttarinnar.  “Í dag hefur verið... logn og blíða sumarsól...  á öllu landinu... “  við þekkt sönglag sem allir þekkja. söng “  Allir hlustendur hváðu og mig minnir að þetta hafi ratað á síður blaðanna daginn eftir.  

Jóhannes þessi Arason hafði þá aukavinnu frétti ég að sitja yfir nemendum í prófum við Háskóla Íslands.       Á þeim tíma var aðeins eitt útvarp.  Ein rás, sem allir hlustuðu á.   Raddir þula útvarpsins voru því inn á heimilum allra landsmanna, inn í öllum herbergjum og allir landsmenn þekktu þá, öfugt við það sem tíðkast í dag.Áður en prófið hófst las Jóhannes yfir texta sem fylgdi.   Þá gall við í einbeittum  og niðursokknum nemenda á einu borðinu.  “Viljið þið gjöra svo vel að slökkva á útvarpinu, rétt á meðan! “ 

 Jónas Jónasson var eitt sinn gerður að plötusnúð.  Það var fyrir daga Rásar 2.   Átti að mig minnir að vera “létt spil eftir hádegið”.    Greinilegt var að þessum gamalreynda útvarpsmanni var misboðið.   Þótti það talsvert fyrir neðan virðingu sína og áratuga reynslu að vera gerður að “plötusnúð”.    Ég man að eitt sinn  ávarpaði hann hlustendur eitthvað á þá leið að  “nú skuluð þið hlýða á þess hlið breiðskífunnar meðan ég fer og fæ mér kaffi”.     Slíkt þætti ekki gott í dag hjá óðamála útvarpsmönnum.    Þess má geta að Jónas var afar stutt í þessari stöðu á Gufunni.

 Í auglýsingatíma var eitt sinn lesinn textinn    “kartöflur með teygju, kartöflur með teygju”.    Þulur gerði smá þögn.  (eflaust farið að velta fyrir sér hverskonar útsæði þyrfti í slíkt). Kom síðan aftur inn og “sagði þul hafa lesið þessa tilkynningu skakkt”...   “hér á vist að standa korktöflur  (inniskór)   með teygju.   Greinilegt var að hláturinn var ekki langt undan.  En  á þessum árum mátti  alls ekki heyrast hlátur frá grandvörum útvarpsmönnum. 

 Ég var eitt sinn bílstjóri í gamla daga ,staddur fyrir utan skemmtistaðinn Klúbbinn  niður við Borgartún þar sem nú stendur hótel að mig minnir.   Félagarnir voru inni á djamminu.    Stefán Jón Hafstein var þá nýbyrjaður með næturvaktir í útvarpinu sem þá var algjört nýnæmi og áður óþekkt.  Unga fólkið því með sperrt eyrun.  Eitt af hans fyrstu lögum  á vaktinni var að spila Megas.  Mig minnir af plötunni DRÖG að SJÁLFSMORÐI.      Þetta var bálkur mikill og mýmörg erindi sem ég man ekki lengur hvað heitir.  Kallinn söng mjög óskýrt á þessum árum.  Stefán Jón stoppaði hins vegar grammafóninn að loknu hverju erindi og endursagði textann með upplestri.  Þetta var mjög eftirminnilegt og svínvirkaði.  Gaf óskýrmælta söngvaskáldinu nýja vídd.  

  Á gamlárskvöld  var sem oftar lesnar veðurfregnir og byrjuðu á hefðbundinn hátt.   “ þetta er á veðurstofu Íslands”   smá þögn . , og síðan var bætt við “hvort sem þið trúið því nú eða ekki!        Eftirminnileg melding því lesturinn frá þeirri stofnun hefur í gegnum áin verið afskaplega íhaldssamur og formfastur. Hvort þulurinn hefur fengið sér einn lítinn i tána vegna áramótanna ,skal ósagt látið.

 Pétur Pétursson þulur var eflaust nokkur fyrir sér og hafði án efa skap.   Eitt man ég eftir að fór greinilega í taugarnar á honum af einhverjum ástæðum.     Trúlega á sjöunda eða áttunda áratugnum fóru þáttastjórnendur að minnast á tæknimennina.  Fram að því höfðu þessir ágætu menn verið “hálffaldir” í stofnuninni og þeirra lítt getið, þó verk þeirra hafi í gegnum árin eflaust verið drjúg bakvið glerið.     Ágæt kurteisi og þetta er enn gert í lok þátta hjá mörgum.En eitthvað fór þetta fyrir brjóstið á Pétri og hann leyndi því ekki að þetta þótti honum óþarfi af einhverjum ástæðum.         Ég man að í eitt skipti sagði hann í lok einhvers þáttar ... “og svo þakka ég tæknimanninum fyrir að hafa fæðst ! “ .”Verið þið sæl.”.  

Athugasemdir

[Sigrún Óskars, 3.9.2009 kl. 22:51]

skemmtilegar sögur

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 3.9.2009 kl. 23:07]

Heill og sæll; Valdimar - sem og, þið önnur, hér á síðu !

Þakka þér; myndrænar og skemmtilegar lýsingar, af þessum, sumpart; gengnu piltum. Veitir ekki af; í undanfara skammdegis, að krydda mannlífið, Valdimar.

Með beztu kveðjum; úr utanverðu Árnesþingi /

Óskar Helgi Helgason 

[Jens Guð, 3.9.2009 kl. 23:20]

  Óhætt er að segja að Pétur Pétursson hafi haft skap.  Þegar við (það er að segja Pétur var þar ekki með) rákum plötufyrirtækið Gramm á níunda áratugnum gáfum við út plötu með pönksveitinni Das Kapítal.  Þá voru prentarar - eða hvort það var BSRB? - í verkfalli.  Við Grammarar höfðum samúð með verkfallsmönnum.  Með miklum tilkostnaði efndum við til hljómleika með Das Kapítal á Lækjartorgi.  Das Kapítal var vinsæl hljómsveit og við vissum að hljómleikarnir myndu draga að mörg þúsund manns.  Sem varð raunin.  Við vildum nota tækifærið og bjóða fulltrúum verkfallsmanna að ávarpa fjöldann.

  Pétur misskildi dæmið.  Hann hélt að verkfallsmenn stæðu að þessari útisamkomu og Das Kapítal væri skrautnúmer.  Honum þótti hljómsveitin full fyrirferðarmikil í dagskránni.  Fyrst gerði hann hróp að hljómsveitinni.  Síðan gerði hann sér lítið fyrir þegar hljómsveitin hafði spilað of mörg lög að hans mati og reif allt rafmagn úr sambandi.

  Friðrik Þór Friðriksson,  kvikmyndagerðamaður,  náði því á filmu.  Það var broslegt atriði.  Pétur leit flóttalega allt í kringum sig áður en hann tætti upp rafmagnssnúrurnar og hljóp í burtu.

  Því má bæta við að þegar ég var nemandi á Laugarvatni á fyrri hluta áttunda áratugarins var á dagskrá útvarpsins klukkan 11 á virkum morgnum þáttur þar sem spiluð var heil plata með sama flytjanda.  Við herbergisfélagi minn,  Viðar Júlí Ingólfsson trommuleikari og nú plötusnúður á Reyðarfirði,  tókum þessa þætti upp á segulband.  Enda oft áhugaverðar plötur spilaðar.

  Eitt sinn spilaði Pétur plötu með bresku þjóðlagablúshljómsveitinni Jethro Tull.  Hann kynnti hljómsveitina með þessum orðum:  "Jethro Tull og félagar hans syngja og leika..."

  Í annað sinn kynnti hann skoska vísnasöngvarann Donovan með þessum orðum:  "Hljómsveitin Donovan ætlar að syngja og leika..." 

[P.Valdimar Guðjónsson, 10.9.2009 kl. 16:47]

Takk fyrir innlitin.

Góður Jens Guð. 

 Þessi ágætu kallar og kellingar voru á þessum tímapunkti orðin aðeins utanvið samtímann þegar kom að nútíma dægurmenningu og tónlist eins og dæmin sanna.   Eins yfirmennirnir.   Ég man eftir þeim skemmtilega manni Guðmundi Jónssyni söngvara í viðtali þegar Rás 2 var við að komast á koppinn. (Þá yfirmaður á Rás )   Maður las úr svipnum á honum hvað hann var mikið feginn að þessi geiri tónlistar og afþreyingar væri farinn  á annan stað.

Prelódíur og fúgur gátu þá hljómað áfram ótruflaðar.