Uppreisn fullvaxinna!

Því miður missti ég af mestallri frjálsíþróttakeppni Ólympíuleikanna. í Beijing.    Alltaf gaman að horfa á góðar frjálsíþróttamyndir í sjónvarpi.

Það bar upp á sama tíma rjómablíðu og indælisveður hér sunnanlands sem þýddi háarslátt og heyskap.    

Hæst ber auðvitað hlaup Usain Bolt frá Jamaíku í 100 og 200.  Jafnframt ótrúleg heimsmet sem hann setti í báðum greinum.  Þarna virðast til staðar náttúrulegir hæfileikar sem einfaldlega hafa aldrei áður sést í þessum greinum. Hvorki fyrr né síðar.      Yfirburðirnir eru slíkir að hann hálf hæðist að keppinautum sínum í úrslitahlaupum.  Ekki viljandi, heldur með því að leggja sig ekki 100% fram í hlaupinu. Svoleiðis bara gera menn ekki  í úrslitum á Ól.  Bolt fagnar og skælir sig framan í áhorfendur áður en hann fer yfir marklínuna, meðan hinir streða og gretta sig.      Sigrar samt með yfirburðum og nýjum heimsmetum.

Ánægðastur er ég samt með hve við sem erum yfir 195 cm. á lengd fáum góða fyrirmynd.   Til þessa höfum við nefnilega legið undir því ámæli að vera stirðir, svifaseinir og þunglamalegir í hreyfingum vegna lengdar í annan endann.

Já þetta er uppreisn okkar sem kláruðum alltaf grautinn hjá Mömmu. Og hættum þarfleiðandi ekki við að stækka á miðri leið.   (Kannast einhver við ;"Kláraðu nú matinn svo þú verðir stór!" ?) Líkt og Herra Bolt sannar þá erum við bæði fljótir og  ósvifaseinir.  Eins og við vissum reyndar.