Fjármál á Alþingi.

Þessi færsla byrjar ferlega þunglamalega, ég veit það.  En það er með vilja gert;

Alþingi hefur gegnt lykilhlutverki í fjármálum þjóðarinnar nánast frá stofnun þess.

Mest þó síðan það var endurreist aftur og þinghald flutt til Reykjavíkur.  Alþingishúsið er táknmynd stjórnkerfis þjóðarinnar og falleg bygging.

Ég vissi hinsvegar ekki að þar hefðu annars konar  "fjármál"  eitt sinn verið stunduð og  rædd.   Bændur ráku á árum áður sláturfé sitt á fæti til Reykjavíkur, jafnvel um langa vegu til að selja það kaupmönnum á haustin.  Stundum þurftu þeir að bíða með hópinn í höfuðstaðnum nokkra daga.  Gengu á milli manna og létu bjóða í.  Eflaust hafa verslunareigendur spilað á að bændur gætu ekki verið með hópinn nema takmarkaðan tíma  á staðnum og tilboðs upphæðir verið eftir því.

Bóndi einn var í vandræðum með slátufé sitt.  Alþingishúsið var í byggingu á þessum tíma.  Hann þekkti steinsmið þann sem sá um bygginguna og hleðslu hússins.  Búið var hlaða úthringinn og veggir komnir í nokkra hæð.     Hér var því fyrirmyndar rétt.  Já þið giskið rétt.    Því var tekið vel að geyma féð á staðnum!   Ég veit ekki hversu lengi byggingin þjónaði þessu hlutverki. Kannski nokkra daga.

Heyrði Braga bóksala segja skemmtilega frá þessu.   Saga þessi  hefur ekki farið hátt í höfuðborginni.  Kannski af ótta við að staðurinn missi virðuleika.

En nýtni og sjálfsbjargarviðleitni var alltaf dyggð hér á árum áður og hélt í okkur lífinu. Hér er dæmi um slíkt.

Athugasemdir

[Lýður Pálsson, 7.8.2008 kl. 21:48]

Mér þykja þetta mikil tíðindi um það bil eitthundraðtuttuguogátta árum síðar!

[P.Valdimar Guðjónsson, 9.8.2008 kl. 23:38]

Já Lýður, svona geta sum tíðindi verið lengi í pípunum. Eða kannski ekki talið æskilegt að hafa hátt um þau.   Málið hinsvegar eflaust verið  nokkuð einfalt.  Steinsmiðurinn hefur haft skilning á stöðu bóndans í höfuðstaðnum og vandræði hans þessa daga.

En auðvitað var þetta saklaust. Og sagan er góð.

Takk fyrir innlitið.