LITLA GULA HÆNAN

Það var slæmt þegar hætt var að kenna litlu gulu hænuna.  Þessa sögu sem nokkrar kynslóðir lásu og var oft fyrsta sagan eða lesning margra. En hún hentaði ekki aðeins til lestar og kennslu.   Sagan hafði nefnilega líka innihald og boðskap.  Algjörlega tímalausan.   Skyldi hún hafa farið af námskrá þessvegna?   Veit ekki.    En ósköp er nú margt sem blessuð börnin lesa í dag, innihaldslaust.   Hugsanlega á það markvisst að vera þannig.  Annað er líklega talið stórhættulegt og jafnvel innræting.  Hættan er bara sú að þá komi eitthvað annað í staðinn.   Eitthvað sem talinn er stóri sannleikur dagsins í dag. Þegar rennt er yfir greinaskrif margra     um málefni líðandi stundar sést að innihald þessarar sögu er mörgum víðsfjarri í dag.    Flestir eru vel meinandi.  En rörasýnin oft mikil.     Allir vilja njóta ávaxtanna.  Og kornsins.  Og brauðsins.  Og... ég veit ekki hvort má segja það.    Rafmagnsins.         Sárafáir vilja hinsvegar leggja eitthvað á móti.