Krónur og vextir.

Íslenskt hagkerfi er teygja.  Við erum jójó.   Spastísk á bensínfætinum.  Getum ekki keyrt á jöfnum hraða. Rykkjótt og skrikkjótt.

Lágt verðbólgumarkmið er bara ekki að virka hér.  Það hefur aldrei verið lág verðbólga hér frá stríðslokum.    Nema þá í nokkra daga, eða kannski í nokkra  mánuði á bestu árum Davíðs.    Verðbólgumarkmið er fyrir Scmidt í Þýskalandi og Jensen í Danmörku.  Sem sparar og leggur fyrir til elliráranna umsetinn sínum lognkyrru barrskógum og hornréttri reglusemi. 

Krónan var ágæt meðan hún var og hét.   Efldi með okkur sjálfstraustið og stoltið eftir að við fengum sjálfstæði. Við urðum menn með mönnum.  Með eigin mynt eins og stórþjóðirnar.  Hentaði vel í lokuðu hagkerfi með hálfgerðu hringstreymi.

Ég er byrjaður að hafa efasemdir í dag.  Ég nota ekki krónur. Bara plast og takka á lyklaborði.  Það gæti verið hvaða mynt sem er í gangi mín vegna.  Plánetan okkar jörðin er í dag beintengd í samskiptum.  Í allar áttir. Miklu hraðtengdari en Ísland sjálft var í raun fyrir nokkrum áratugum.  Við höfum hinsvegar náð mikilli velmegun án ESB.  (80% aðild virðist duga okkur ágætlega.EES.)

En hvað á að pína okkur lengi með vaxtaokri.?       Þetta er allsstaðar lögreglumál nema hér.  Ætlar Seðlabankinn að verða of seinn að lækka vexti, líkt og hann var líklega of seinn að hækka vexti á sínum tíma og leitast við að slá á putta neyslóðrar þjóðar.      Halló.  Það er að hægjast á öllu.  Bankarnir eru orðnir hraðfrystihús!  Hættið að refsa okkur.