Morgunblaðið þá og nú.

Morgunblaðið hefur bráðum fylgt öldinni.   Það er að sjálfsögðu algert einsdæmi hérlendis.

 Það segir allt um blaðið. Hvað skildu mörg dagblöð hafa lifað og dáið á sama tímabili? Hitt er svo annað mál að almenningur hefur endalaust skoðun á því og efnistökum þess, frá degi til dags.  Mánuð til mánaðar.  Ári til árs.  Og bráðum aldar.      Ekkert sýnir betur  líf þess , en skoðanir fólks á blaðinu.   Að um það hefur oft staðið styrr. "Afstöðu pólitík" er vandmeðfarin, en Mogginn finnst mér hafa skautað hana af snilld gegnum árin.  Leiðarar Moggans og Reykjavíkurbréf (þó ég persónulega lesi þá afar sjaldan) eru og hafa oft verið beitt skrif, og haft vigt í þjóðfélaginu. Margir hafa kveinkað og kvartað,sérstaklega í pólitíkinni, en þannig á lifandi  lifandi fjölmiðill að vera.

Er rætt um leiðara  til dæmis Fréttablaðsins í samfélaginu?  Hafa þeir verið fréttaefni, skipt máli, eða haft vigt  í umræðu?  Það hefur þá farið fram hjá mér. 

Ég hafði virkilega gaman af að kynnast innviðum Morgunblaðsins og mörgum af hæfileikaríkum starfsmönnum þess.    Maður er nú svo sjálfhverfur að alltaf var "kikk" að sjá frétt eftir sig á góðum stað í blaðinu.

Morgunblaðið hefur hinsvegar á síðustu árum orðið of íhaldsamt og þungt.  Í raun er fáránlega stutt síðan menn hófu að hleypa "íslensku efni" inn á forsíðuna sjálfa.  Ekki hefur verið höfðað nóg til yngra fólksins.   Auðmenn dældu síðan startgjaldi í aðra miðla sem hitti blaðið illa,sérstaklega á auglýsingamarkaði.

Nú er tækifærið að snúa vörn í sókn.  Það eru þó þetta margir enn áskrifendur.  Það gefur forskot í kreppunni á hitt "konseptið" , sem fríblöðin eru.  Ólafi ritstjóra fylgja góðar óskir.