Ætti ekki að þurfa leyfi eigenda.

Það er virðingarvert að eigendur sjái hið augljósa í þessu tilviki.
Hundur sem bítur barn í andlitið og afleiðingin þar er stóraðgerð, t.d. að sauma 80 spor - er réttdræpur.
Við svona aðstæður á ekki að biðja um leyfi umráðamanna hundsins.
Svona atvik ættu tvímælalaust (samkvæmt reglugerðum) að yfirtrompa vilja eigenda við svona aðstæður. En nokkuð er misjafnt hve sveitarfélög hafa sína hluti afgerandi og skýra við svona aðstæður, því miður.

Ef hundar verða uppvísir af svona hegðun ( viðbrögðum) einu sinni - gerist það aftur. Spurning einungis um hvenær.

Það eina ábyrga að lóga hundinum

Athugasemdir

[Halldór Egill Guðnason, 4.4.2018 kl. 01:43]

 Ef maður biti barn, með þessum hræðilegu afleiðingum, ætti þá fyrst að spyrja mömmu eða eiginkonu gerandans, hvort taka mætti hann höndum?

 Þetta eru algerlega galin vinnubrögð, að mínu mati.

 Víkingasveitin, eða aðrir til þess bærir aðilar, hefðu átt að fanga dýrið á staðnum og koma því í öruggt athvarf, þaðan sem örlög þess yrðu ráðin. Atferli dýrsins er það alvarlegt, að eigandinn á að missa um og yfirráðaréttinn, þegar í stað. Hundar eru í eðli sínu villidýr. Við skulum ekki gleyma því. 

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

[ls (IP-tala skráð) 4.4.2018 kl. 11:30]

Það þarf ekki leyfi eiganda til í tilfellum sem þessum.  En það er einfaldara ef svo er.

Í slysum sem þessum skiptir tvennt aðalmáli: hlúa að þeim sem eru meiddir og koma í veg fyrir frekari meiðsl.  Í þessu tilviki koma barninu undir læknishendur og hundinum inn í hús.  Áframhaldið, hvað yrði um hundinn o.s.frv. mátti bíða þar til hinu væri lokið.

En maður þarf að gæta sín á að alhæfa.  Óháð þessu tilviki er nokkkurn veginn hægt að láta hvaða hund sem er bíta sig ef maður leggur sig nægjanlega fram.  Þess vegna er hundinum yfirleitt ekki lógað samstundis án athugunar. Yfirleitt er þó hundum sem bíta menn lógað og sjálfsagt oftast með réttu. Málið er mun auðveldara viðureignar ef eigandinn er sammála eins og í þessu tilviki (þessum hundi yrði eflaust lógað hvort sem eigandinn væri því sammála eða ekki).

Lærdómurinn?

a. Passa upp á hundinn sinn, ekki bara að hann sleppi ekki, heldur líka að gæta þess að komist ekki í þá aðstöðu að telja sig þurfa að verja sig eða heimilið (eigandann).  Rétt eins og maður geymir bitverkfæri þannig að ekki sé hætta af og ekur varlega, sérstaklega ef börn eru líkleg til að vera á ferli.

b. Láta annara manna hunda eiga sig, rétt eins og maður leikur sér ekki að hnífum eða hleypur í veg fyrir bíl.

c. Slysin gerast. Lærum af þeim.  Hvort sem það er að handleika bitverkfæri rétt, umgangast dýr, horfa til beggja hliða áður en maður gengur út á götu (þó maður sé á grænu ljósi, það er vont að láta keyra á sig þó maður sé í rétti), geyma hættuleg tæki og tól þannig að börn komist ekki í þau, hafa augun á veginum þegar maður keyrir, gæta þess að hundurinn sinn komist ekki í aðstöðu sem hann ræður ekki við o.s.frv.