Skoðanavirðing

 Birtist í Sunnlenska fréttablaðinu þann  12. september 2012.

 

 

Ég tel hagsmunum Íslands betur borgið utan ESB.   Þannig liggur nú landið min megin.   Get nefnt mörg rök fyrir því  og allt það.  Við erum svona 70 – 80% aðilar í dag. Það dugir alveg. Með inngöngu festum við í sessi marga stóra galla, sem  við með  EES þurfum ekki að undirgangast.   En ég virði alveg skoðanir þeirra sem eru á hinum endanum. Sem dæmi um umburðarlyndi mitt  rakti einn ágætur kunningi minn hér við eldhúsborðið fyrir stuttu  marga punkta sem hann taldi mæla með innöngu í ríkjasambandið.  Kannski til að halda blóðþrýstingi og hjartslætti í jafnvægi var ekki farið djúpt í málin af minni hálfu, en líka vegna tímaleysis þá.

    Heilmargt  á hinum vængnum sem  er ekkert tóm steypa.  Skárra væri það nú.  Evrópusambandið hefur með nánu samstarfi virkað fínt til að halda friðinn meðal þjóða sem fóru reglulega í stríð gegn hvorri annari. Íslendingar eru hinsvegar ekki með neitt gamalt stríðsbrölt á bakinu  gegn nágrannaþjóðum.  Samviskan er því hrein og allur heimurinn undir í allskyns alþjóðaviðskiptum og samskiptum.

Ef þessu máli verður haldið til streitu af stjórnvöldum, verður margt málað dökkum litum á báða bóga í þeirri áróðurshrinu sem framundan er.    Sumum mun hitna í hamsi.  Þannig fer umræðan fram hérlendis. 

Utan við þetta er tíminn núna varla góður fyrir stjórnmálaflokk að “selja” kjósendum þessa aðildarumsókn.     Efnahags-vandræði margra evruríkja eru daglegt brauð og sér ekki fyrir endann á.

Við Íslendingar búum við skoðanafrelsi, trúfrelsi og frelsi til athafna.  En við mættum alveg temja okkur meiri skoðanavirðingu gagnvart öðrum.   Séu umdeild mál rædd enda þau yfirleitt á háu nótunum  og rökræður færast  alltof oft yfir í rifrildi.    Það er áhyggjuefni að eftir hrun hefur þetta enn versnað. Svart hvíti heimur landans hefur enn hvítnað og dökknað.  En vissulega eru oft fyrir því ástæður.   Hrunið snerti beint margar fjölskyldur í þessu landi og gerir enn.    En vel að merkja  það gerði og er að gera það í dag hjá mörgum fjölskyldum hjá þjóðum sem eru aðilar að títtnefndu ESB  svo það hefur varla endilega með það að gera.   Margir héldu það nefnilega í örvæntingunni sem ríkti í október 2008. Fundum okkur um tíma afskipt, ein og vinalaus.

Kíkjum enn og aftur á kortið og kíkjum hvar við búum.  Teljum hvað við erum fá. Rifjum upp hvaða útflutningsgrein skilar mestum tekjum í þjóðarbúið.  Rifjum upp á hverju heilu bæjarfélögin og dreyfbýlið hér lifir á.  Hlustum á hvort aðrar þjóðir sæki það fast að taka upp Evru nú um stundir.  Sé taumhald á græðgi höfum við Íslendingar sýnt og sannað að við  getum með eigin óhindraða svigrúmi og útsjónarsemi stýrt okkar málum sjálf.