Hið meinta foringjaræði.

 Örlög þeirra þingmanna sem eru trúir sannfæringu sinni og því er þeir og flokkar þeirra  töluðu fyrir í síðustu kosningum virðast á sama veg innan veggja Alþingis.     Dæmdir til utanveltu.

Þetta gengur þvert á þau sjónarmið er háværust voru eftir Hrun.  Að leiðtogum væri fylgt í blindni.

Andrúmsloftið í Vinstri-grænum er vægast sagt lævi blandið og lítt skárra virðist það í Samfylkingu.

Stundum þurfa leiðtogar einfaldlega að láta af forherðingu sinni og svipuhöggum í jörðina við að hotta áfram sinn hóp.   Sum mál eru þess eðlis.  Ætli svokallað Landsdómsmál gegn Geir Haarde sé ekki þannig vaxið.     Algjörlega fordæmalaust og viðbúið að afstaða til þess skeri línur.     

Ekki þar fyrir að stundum er ég sjálfur hugsi.   Er kannski orðið of seint að bakka út?  

En mér rennur í grun að fleiri hafi frosið á sínum tíma en Atli og Ögmundur.  Hafi ekki hugsað nógu skýrt þegar allt í einu Geir stóð einn uppi ákærður eftir "pólitíska vinagrisjun" í atkvæðagreiðslu á Alþingi.   Þrjóskan og einstrengingshátturinn, með vænum skammti af  valdakítli veldur því síðan að stjórnarlínunni skal fylgt.

Um tæknilega útfærslu þessa má svo aftur margt segja.  Líkt og í mörgu öðru.Ef einhvern tímann einhversstaðar var á lýðveldistímanum vanhæfi í íslenskri stjórnsýslu þá var það innan veggja Alþingis í þessu máli.    Hví i ósköpunum fengu allir fyrrum ráðherrar í síðustu ríkisstjórn að greiða atkvæði á sínum tíma um þetta mál?  Það er algjörlega óskiljanlegt.  Sambærilegt við að Saksóknari Ríkisins myndi  sjálfur meta saksókn gegn vinnufélaga sínum í Sakadómi

En aftur að síðustu dögum. Ég er ekki alltaf samferða Guðfríði Lilju Grétarsdóttur í mörgum málum.  En skýr og rökstuddur málflutningur hennar í þessu máli sem og fleirum vekur aðdáun mína.  Þar mættu fleiri af læra.