Ofspiluð dægurlög á RUV og víðar.

Með vissu millibili finnst mér íslenskum dægurlögum hálfslátrað með ofspilun í íslensku útvarpi.Þeir eru nokkuð slæmir með þetta á Rás 2  , af einhverjum ástæðum.

Nýjasta dæmið er "haglél" með Mugison.  Það bókstaflega þagnar ekki.  Afleiðingin er sú (í mínu tilviki) að maður er búinn að fá leið strax á þessu stórgóða lagi og flutningi.

Mörg önnur dæmi má nefna úr fortíðinni.  Reyndar kvarta tónlistarmenn ekki yfir þessu sjálfir.  Af skiljanlegum ástæðum því enginn slær hendinni á móti tikkandi stefgjöldum í budduna sem fást við hverja spilun.

Utan einn.  Magnús  Eiríksson  er hreinskilinn maður.  Hann lýsti því vel hvernig " Ég er á leiðinni" með Brunaliðinu, var spilað í spað hér um árið.   Hafði orð á að lagið hefði verið hálfeyðilagt með því.   Það má eiginlega til  sanns vegar færa.

Ég get nefnt fleiri dæmi af Rás 2.  Gríp hratt um OFF takkann þegar eftirfarandi lög heyrast;  "íslenskir karlmenn" og "Út í Eyjum" , með Stuðmönnum.   "Reykjavíkurnætur" með Megasi.  Þetta hefur ekkert með gæði þessara laga að gera.  Aðeins hugmyndafátækt í lagavali með þessum góðu tónlistarmönnum.     Þessum lögum þarf að gefa margra ára frí   í spilun til að laga stöðuna.  Sem þýðir ekki að þessir tilteknu tónlistarmenn séu sveltir.  Nóg er til annað gott og frambærilegt fyrir áheyrendur.

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 3.4.2011 kl. 22:49]

Dettur í hug Fanney með Ingó og veðurguðunum, sem er búðið að spila ad nauseum undanfarið og að því marki að ef ég hitti einhvern af meðlimum hljómsveitarinnar, þá er ég líklegur til að gefa þeim einn gúmmoren.

Eftir því sem tónlistin er lágkúrulegra drasl, þess meir er það spilað. Það virðist útgangspunkturinn.