Hressilegur norð-vestanblær í morgunsárið.

Það er upplífgandi að fá annan vinkil á syfjulegt harðlífið og kyrrstöðuna sem ríkir hér á Íslandi.  Allir fastir í sömu hugsun og sömu vandamálunum.

Stefán Hrafn Magnússon hreindýrabóndi á Grænlandi var gestur Sirrýjar á Rás 2 í morgun.  Ég vil leyfa mér að sletta framhjá púkanum í þetta skiptið.    Hann er einfaldlega " orginal gæi", í bestu merkingu þess orðs.

Að sögn Stefáns skellti hann sér í nám á Bifröst með son sinn með sér nú í haust.  Hann þekkir orðið Grænland vel eftir búseta þar síðan 1983 ef ég man rétt.   Sagði frá þeim möguleikum sem bæði Grænlandi og næsti nágranni Ísland geta átt næstu áratugi ef vilji er fyrir hendi.

 Vegalengdin til Grænlands er aðeins 290 km.  Svona rúmlega leiðin  frá Reykjavík til Kirkjubæjarklausturs, eða  til Blönduós i norðurátt.     Til að setja meiri stærðir í samhengi þá er Grænland stærsta eyja heims. Strandlengja Grænlands er jafn löng og ummál jarðar um miðbaug. Rúm 85% eru að vísu þakin jökli nú,en nóg er opið land  eftir samt.

Landið er jarðfræðilega mjög gamalt og bergið þétt.  Það þýðir góðmálma í jörðu og möguleika i námuvinnslu.  Stefán sagði frá því að gífurlegt magn járngrýtis mætti vinna á hans landareign auk títaníums og fleiri góðmálma.  Gullleit er í deiglunni hjá þessum nágrönnum okkar.   Allt þetta gæti þýtt mikla möguleika fyrir Íslendinga.  Okkar dýrmæta orka gæti nýst til þess að vinna þessa málma að einhverju leyti.  Ekki þyrfti að sigla yfir hálfan hnöttinn.  Einnig þarf námuvinnsla, ef af verður, í stórum stíl mikla þjónustu.  Bæði flug, siglingar,kost og varahlutþjónustu svo eitthvað sé nefnt.

Þarna var ekki komið að tómum kofanum og augun opnuðust.  Kannski sérstaklega hvað þessar nágrannaþjóðir gætu stutt hvor aðra.  Það sem hinu landinu vantar, hefur hitt í ríku mæli.  Og öfugt.