Vald handboltadómara.

Það er mikið til í því sem einhver sagði að vald dómara í handbolta er illþolandi.     Þeir geta sett sitt mark á leiki þannig að engu tali tekur.

Teygjanleiki og mat á grófleika bæði sóknar og varnarbrota er nánast undir smekk dómara komið, geðslaginu þann daginn eða sess leikmannsins og/eða liðsins.           Einnig hversu mikill "skuespiller" eða leikara gen viðkomandi leikmaður hefur.            Tökum til dæmis tvo frábæra heimsklassa leikmenn.  Óla  Stef.  og Balic.   Um færni þeirra deilir enginn.       Annar þeirra hagnast hinsvegar og "safnar" mörkum hægri vinstri með því að henda sér á hausinn í allavega 30% tilvika  og spila með dómarana.     Já þið getið rétt.  'Eg er að meina Balic.      Sýndarmennska á leikvellinum er Ólafi hinsvegar algjörlega fjarri.  Honum er ekki eðlislægt að " sníkja"  mörk og færi með leikaraskap.     En hann gæti það.  Þvílíkrar virðingar nýtur hann.

Alþjóða handknattleiks sambandið  þarf endilega að drattast við að gera leikreglur skýrari fyrir dómara.     Síðan geta  komið leikir, kannski tveir af hverjum tíu þar sem dómararnir sjást ekki.  Þeir kunna að láta leikinn "fljóta".     Því miður eru þeir fáir, og tékknesku dómararnir í  leiknum gegn Króötum  voru svo sannarlega ekki í þeirra hópi.

Guðmundur: Stoltur af frammistöðu liðsins