Refsivöndur og hýðing Seðlabankans.

Úttekt Jóns Daníelssonar á stöðu efnahags og mennta mála hérlendis þessi misserin er mjög áhugaverð.

Vaxtaokur Seðlabanka og viðskiptabanka kemur hann inná.  Þar er sá hluti þjóðarinnar sem skuldsetur sig til lífsnauðsynja og framkvæmda hýddur á beran afturendann um hver mánaðarmót þegar vaxtareikningur fer fram. Af því svíður víða.     Á hástigum verðbólgu flogakasta hér innanlands er okur þetta kennt við verðtryggingu.   Það er svosem sama hvað þetta heitir, en við lága bólgu líkt og nú skiptir verðtryggt eður ei, engu máli.     Málið er gjörsamlega galið vaxtastig.

Um þetta segir hinn virti fræðimaður og kennari við London School of economics ; 

" Þegar vext­ir eru hækkaðir flæða pen­ing­ar inn til lands­ins og það eyk­ur þenslu. „Vext­ir eru of háir á Íslandi og hafa verið of háir. Ein stærsta ástæða hruns­ins árið 2008 er pen­inga­stefn­an fyr­ir hrunið og að vext­ir hafi verið of háir,“ sagði Jón. „Ég skil ekki af hverju vext­ir eru jafn háir og þeir eru í dag og skil alls ekki af hverju þeir voru svona háir eft­ir hrun,“ sagði Jón.

amen

 

Útlitið er ekki alveg svart

Samansafn af frambjóðendum.

                                                                                                        (Birt í Sunnlenska Fréttablaðinu mars 2016)

Ég er svo sérstakur, einstakur og öðruvísi einstaklingur að ég býð mig fram í forsetann. Þannig virðast margir hugsa þessa dagana. Hógværð og lítillæti virðist á hallanda fæti hjá þessari þjóð. Í alvöru , fólk (og svona margt fólk) virðist mér flest haldið hliðar raunsæi að bjóða sig fram í embætti forseta. Komnir 12 nú þegar hef ég heyrt. Allt hið vænsta fólk eflaust. En bara að halda það sé með’etta. Hugsanlega er samt bara liðin tíð að einhver fari fram vegna “fjölda áskorana” og “ að margir hafi komið að máli við mig”. Þannig var það einu sinni.
  ‹Mesti gallinn er samt sá að flestöll sem þegar eru komin fram misskilja “starfslýsinguna” hrapalega. Hún á við framboð til Alþingis en ekki til forseta. Þau banka á rangar dyr. Það litla sem ég hef heyrt ( sakir takmarkaðs áhuga aðallega) er sérsniðið sem stefnuskrá nýs stjórnmálaflokks og sallafínt sem slíkt. Vissulega alls ekkert allt galið að mínu mati og satt að segja synd að 90% og hugsanlega 100% þeirra visku sem þegar er komin fram, falli óbætt hjá garði, út í læk eða niður í klósettið. Sá /sú rétti / rétta er sennilega ekki komin fram ennþá.
    Forsetaembættið er ekki skilgreint sem valdaembætti. Því fylgja ekki völd. Þá geta pirraðir Kratar eflaust haldið hinu fram. Að Ólafur Ragnar hafi þvert á mót beitt völdum er hann sleppti að setja Icesave blindandi og vélrænt gegnum hraðstimpil stjórnkerfisins. Íhaldsmenn argir útaf hinu sama vegna fjölmiðlalaga fyrir mörgum árum. En auðvitað er það misskilningur ef rýnt er í málin. Hann vísaði staðfestingunni til þjóðarinnar. Punktur. Það er ekki sama og að beita valdi.
Núverandi forseti hefur aftur á móti dansað á mörgum línum með skoðanir sínar. Það er annað mál.Afskaplega ófeiminn innan um valdamenn og stórmenni heimsins og fráleitt verið að farast úr skoðanaleysi eða skorts á stórum meldingum.
Þetta embætti er uppá punt og þegar þjóðinni tekst best upp í mannavali – sameiningartákn. Fráfarandi forseti hefur virkjað synjunarvaldið gagnvart Alþingi, en muni sá/ sú sem verður settur í embætti næsta sumar sem beita slíku ótæpilega hægri vinstri verður sá hinn sami samstundis afar umdeildur forseti. Illgerlegt að setja embættið of oft í þá boxpúða stöðu, satt að segja.
Því stefnir í farsa, nema því sterkari kandidat stígi fram. Sem vel að merkja lítur til eðlis embættisins raunsæjum augum.

Tíðindi dagsins. Forsætisráðherra og stjórnarandstaða sammála.

Eftir situr. Sigmundur Davíð sem stjórnarandstöðu var frá fyrsta degi verulega uppsigað við - enduðu á að fallast í faðma.   

Voru sammála um þingrof og kosningar.

„Lögðum línur að næstu skrefum“